Zabytki błońskiego cmentarza Parafii Św. Trójcy

Błonie jako posiadłość książęca jest wzmiankowane w dokumentach już w XI wieku. Nieznana jest dokładna data powstania parafii Św. Trójcy. W 1257 roku biskup poznański Bogufał III pozwolił tu poświęcić ołtarze. W roku 1280 Konrad II, książę Mazowsza, zbudował kościół murowany w stylu wczesnogotyckim pod wezwaniem Św. Trójcy, jako wotum za ocalenie z niewoli tatarskiej i osadził przy nim Kanoników Regularnych Laterańskich (których fundamenty zakonu niedawno odkryto w Błoniu), których sprowadził z Czerwińska. Był to już drugi z kolei kościół. Uległ on pożarowi w 1642 roku, a gdy został odbudowany, konsekrował go ks. Jan z Zalesia Baykowski bp sufragan poznański /+1650 r./. Po najeździe szwedzkim kościół wymagał gruntownego remontu. Prace te zakończono w 1661 roku, i 15 IX tegoż roku bp poznański Wojciech Tolibowski poświęcił w nim 4 nowe ołtarze. Sam cmentarz błoński przy Parafii Św. Trójcy datowany jest na 1760 r. Prowadzi do niego uliczka Matki Bożej Bolesnej. W 1968 r. cmentarz błoński wpisano do rejestru zabytków, Najstarsze zabytkowe grobowce, a jest ich 53 pochodzą z lat od 1834 do początku lat trzydziestych XX w. Niestety niektóre nagrobki popadają w zapomnienie, są zaniedbane i wymagają konserwacji. Niektóre z zabytków pokazujemy w galerii poniżej.